İlahiyatçı Prof. Dr. İbrahim Maraş, siyasal İslamın geçmişini, Türkiye’deki durumunu, özelliklerini, hedeflerini ve ideolojik pozisyonlarını Cumhuriyet’e anlattı. Bilhassa Türkiye’de, siyasal İslamın Türk sözüne, millet kavramına, ulusal marşa, bayrağa ve devlete bütünüyle düşman olduğunu vurgulayan Maraş, “Onlara nazaran ‘devrim’ için her şey mübah; soru çalmak, kadrolaşmak, torpil, hırsızlık, İslam davasının muzafferiyeti için doğal ve gerekli” dedi.
Maraş, siyasal İslamı, “tercümelerden doğmuş; gerçekçilikten, gelenekten, derinlikli kanıdan ve hayattan kopuk; tepkisel, devrimci, tektipçi, toplumsal değişimi reddeden ve ötekileştirmeye dayalı ideolojik ve siyasi temelli ütopik bir hareket” olarak nitelendirdi. Maraş, “Düşünsel yahut toplumsal bir hareket değil, zira ideolojik ve siyasi yapısı onu daha selefi ve radikal bir çizgiye itmiş ve toplumsal istikameti gözükse de topluma tektip, vakte, yere ve olgusal duruma nazaran değişmeyen ve sloganik bir ‘sözde İslami’ anlayışı dikte ettirme üzerine şekillenmiştir” dedi.
“DİKTATÖRLÜĞE MEYİLLi”
“İslamcılık, Türkiye’de ve dünyada, 18. yüzyılın son çeyreğinden başlatılsa da bu katiyen yanlışsız değil. Türkiye’de İslamcılık, 1960’lardan itibaren başladı” diyen Maraş, “Osmanlı’nın son periyodunda ve Cumhuriyetin birinci yıllarında ortaya atılmış fikirler, katiyetle İslamcılık değil. Bu periyotta kullanılan tabir, siyasi olmayan bir ittihadı İslam, İslamlaşma fikridir. Ana hareket noktası da akılcı ve bilimi reddetmeyen bir din olarak inanılan İslamın ana kaynaklarına, gelenekteki yorum zenginliğine dönerek ve birebir vakitte Batı medeniyetinden de faydalanılarak yeni bir medeniyet inşa etme düşüncesidir” sözlerini kullandı.
Siyasal İslamcılığın ise “kendi dışındakini dönüştürmeyi, buyurganlığı, ötekini tanımlamayı söz ettiğini” aktaran Maraş, “1960 sonrası günümüze kadar gelen İslamcılık, toptancı ve aspirinci bir yapıdadır. Batı’yı neredeyse toptan bir reddedişe dayanır” diye konuştu.
Maraş, siyasal İslamcıların değerli bir kısmı için üniter devlet ve millet üzere kavramların “şirk ve küfür” olarak değerlendirildiğini, bu nedenle bu yapıların “etnik ayrıştırmacı ve bölücü hareketlere yakın durduğunu” da vurguladı.
“TASAVVUFİ ANLAYIŞ”
Bu nedenle bu cins bölücü yapıların “İslamcılık” söylemi altında gizlenebildiği ikazında bulunan Maraş, “Bugünkü tarikat ve cemaatler, tasavvufi görünümlü olsalar da fikir tarihindeki tasavvufi anlayışla rastgele bir alakaları kalmamıştır. Birden fazla tipik bir İslamcı hareket olarak sahne almaktadır. Son vakitlerde İslamcılığın, özellikle gençler ortasında selefilik ve Vahhabiliğe gerçek bir eğilime yol açtığı da görülmektedir. Bu yönelişte ülkemizdeki sığınmacıların ve özellikle Sakarya, Trabzon ve Rize’ye konuşlanmış dış takviyeli Vahhabi-Selefi kümelerin da önemli bir tesiri var” sözlerini kullandı.
“KADIN ÖTEKİLEŞTİRİLİYOR”
İslamcılık tecrübesi Türkiye’den eski olan kimi ülkelerdeki kümelerin çöktüğünü ve çıkmaz sokağa girdiğini, Türkiye’de de misal bir durum olduğunu aktaran Maraş, “İslamcılar, idaresi üstlendiklerinde hayatın gerçekleriyle, devletle, demokrasiyle, büyük maddi imkânlar ve büyük hırsızlıklarla, ahlaksızlıklarla ve bunun yasallaştırılmasıyla yüz yüze geldi. Bu da insaflı ve aklı başında az sayıdaki İslamcıda, İslami ihtilalin değil insani ve ahlaki ihtilalin yapılması gerektiği kanısını uyandırdı. Bana nazaran hiçbir İslamcı hareket ve dini küme, İslamcılık ve özellikle dinin siyasetle eşitlenmesi sarmalından kurtulamaz. Zira İslam dünyasındaki asırlardır kronik bir hastalık halini alan; aklı, bilimi, ahlakı, devlet yapısını dışlayan ve dini; geleneğe, nassa, sabit kararlara, yorumlara, ideolojiye hapseden, cinsiyet ayrımcılığına ve bayan ötekileştirmesine dayalı yanlış bir İslam anlayışı var. Bundan sıyrılabilmek için önemli bir zihniyet yenileşmesi gerekli. Bu yenileşme olmadan İslamcılık, Taliban, IŞİD, el-Kaide, Boko Haram ve gibisi hareketlerden asla kurtulamayız” dedi.
“TÜRKLÜĞE DÜŞMANLAR”
Maraş, Sovyet tehlikesine rağmen desteklenmenin de siyasal İslamı besleyen kaynaklardan olduğunu söylerken “İslamcılar içerisinde yüklü olarak yalnızca Türkiye’deki İslamcılar, Türk sözüne, millet kavramına, ulusal marşa, bayrağa ve devlete bütünüyle düşmandır. Çocuklarına bile Türkçe isim vermezler. Halbuki Türkiye dışındaki İslamcılar, çoğunlukla, daha ulusal bir çizgidedir” sözlerini kullandı. Maraş, siyasal İslamın, bilhassa Türkiye açısından “her türlü devlet, millet, vatandaşlık, bayrak ve vatan üzere kavramların reddine dayandığını”, tıpkı vakitte “kendi hayal evrenlerinde kurulduğunu, bu niyetin de takiyyenin caiz olduğu inancına götürdüğünü” aktardı.
“SORU ÇALMAK, TORPİL MÜBAHTIR”
Maraş, şunları kaydetti: “Yani ‘devrim’ için her şey mubahtır. Soru çalmak, kadrolaşmak, torpil, hırsızlık, İslam davasının muzafferiyeti için doğal ve gereklidir. Bu açıdan parti, STK, vakıf, okul ve gibisi bütün teşkilatlanmaları, yalnızca o denli görünmek için yapıyorlar. Bunlar yalnızca amaca giden yolda kolay araçlardır. Son yıllarda İslamcı STK’lerdeki devlete rakip olmaktan çok devletin yanında görünme dönüşümü kimseyi aldatmamalı. Her vakit ikinci bir ajandaları vardır. Bu ajandanın birinci hususu, mevcut nizamı yıkıp yerine kendi başlarındaki şeriat sistemini getirmektir. Devlette kendilerine bir alan açılınca orayı gettolaştırıp diğerlerine imkân tanımayacak hale getirmeye çalışırlar. Zira kendileri üzere ‘Müslümanca’ düşünenler bir yerlere gelirse hayallerindeki İslami sistemi kurabileceklerdir. Halbuki şeriat, hukuk ve adalet demektir. Lakin onlar için şeriat, zihinlerinde kurguladıkları yahut bağlı oldukları mezheplerin ayet ve hadislerden çıkardıkları manaların, bilhassa de bunların yüzyıllar evvelki toplum kaidelerine nazaran yapılan yorumlarının, sabit bir hakikat olarak, motamot bugün için de tekrar edilmesidir. İslamcı için din siyasettir, siyaset de dindir. İslamcıların çabucak hepsinin üzerinde durduğu muhakkak başlı kavram ikileştirmeleri şunlar; cahiliye toplumu/Müslüman toplum, darül-harp/darül-İslam, tağut yönetimi (demokrasi)/İslami yönetim, beşeri sistem/İslami sistem, resmi İslam/sivil İslam, ehli dünya/öncü jenerasyon yahut altın kuşak, tevhit/şirk, modernleşme/İslami uyanış.”