Birinci dönemiyle hatırı sayılır bir hayran kitlesi yaratan ‘Bozkır’, BluTV’de 2’nci dönemine başladı.Senaryosunu Levent Cantek’in kaleme aldığı dizinin direktörlüğünü ise Cantek ile Şahin Altuğ üstleniyor. Polisiye ve kabahat dramasını buluşturan dizisinin oyuncu takımında Yiğit Özşener, Furkan Andıç, Cemre Baysel, Yüsra Geyik, Fatih Al, Cemal Toktaş, Cemal Toktaş, Bülent Düzgünoğlu yer alıyor.
Dizinin başrollerinden Furkan Andıç’la bir ortaya geldik. Kendisine 2’nci döneminin ayrıntılarını, hayat verdiği Payidar karakterini ve yeni çalışmalarını sorduk.
Her şeyden evvel bir izleyici olarak ‘Bozkır’ı nasıl bulduğunuzu öğrenebilir miyiz?
Ben severim polisiye öyküleri. ‘Bozkır’ın her karakteri derinlikli ve incelikli yazılmış; problemleri, mesleklerini icra etme halleri. Bu yüzden izlemesi çok keyifli. Biraz Nordik bir havası var.
‘ALTI YIL ÖNCESİNDEN BİR FLASHBACK’LE BAŞLIYORUZ’
İkinci döneme dair bize neler söylemek istersiniz pekala?
İlk dönem kıssası, ikinci döneme nazaran bir tık daha yavaş. İkinci dönemde çok fazla yeni karakter var, çok süratli bir ritim var. Başlangıç noktası olarak da seyirciyi uygun bir yerden bağlıyor. Birinci dönem öyküsünün altı yıl öncesinden bir flashback’le başlıyoruz. Daha sonra günümüze dönüyoruz.
İlk dönemle ilişkili yani?
Aslında şöyle: Benim canlandırdığım Payidar karakteriyle Seyfi karakterinin birbirleriyle olan bağlantısının kırılma noktasından başlatıyor.
‘PAYİDAR YALNIZLIĞINI KABUL ETMİŞ BİRİ’
Payidar nasıl biri?
Payidar sıkıntı biri. Yalnızlaşmış biri. Seyfi Amir’le yaşadıkları olay sonrasında, yani ortadan geçen altı yılda hayat Payidar’a pek yeterli davranmıyor. Kız kardeşini kaybediyor, etrafında hiçbir yakını kalmıyor yani. Seyfi’yle de yolları ayırmış bulunuyorlar. Aslında bir yandan onların birleşme kıssasını görürken, bir yandan da cinayetleri çözmeye çalıştıklarını göreceğiz.
Payidar yalnızlığını kabul etmiş biri. Yabani de. Yaptığı bir şey yüzünden bu türlü cezalandırıldığına inanıyor. Bütün bunlar onu dikenli bir şeye, tam bir bozkıra dönüştürüyor. Bu yüzden irtibat kurması güç biri.
Polisiye dizi ve sinemalardaki polislerin genel yapısı biraz bu türlü; ruhsal olarak harap olmuş vaziyetteler. Canavarlarla savaşırken canavarlaşmak ya da kendi beyaz tarafını koruyamamak üzere bir şey mi bu sizce?
Değindiğiniz şey çok gerçek. Kendi beyaz tarafını müdafaa sıkıntısı biraz vicdanla alakalı. Seyfi’de de, Payidar’da da birebir vicdan var. Kötüyle gayret ederken ne kadar sert olsalar da içlerinde öteki bir vicdan var. Bu da adaleti sağlamaya çalışmalarından ileri geliyor. Karakterlerin ortasında çeşitli farklar var alışılmış.
‘BOZKIRDA DİĞER BİR SİSTEM VAR’
Bir de işin kabahat ve hatalı kısmı var. Büyükşehirdeki cürüm ve hatalı kavramıyla bozkırdaki birebir değil üzere geliyor bana.
Büyükşehirlerde biraz daha çaplı hırsızlıklar ve cinayetler oluyor. Biraz bununla alakalı. Bir de orada diğer bir tertip var. Alışılmış bizim öykümüz “herhangi bir yer” diye geçiyor. Tahminen de bizim 88 plakalı kentimizin ismi Bozkır’dır, bilemeyiz. Oranın yapısı, rengi, verdiği fotoğraflar bizim öykümüze çok uyuyor. Oranın soğukluğuna, oranın hoyratlığına çok uyuyor.
Çocuk istismarı, mülteci sıkıntısı üzere pek çok sorunu birinci dönemde gördük. İnsanların ‘Bozkır’ı sevmelerinin bir sebebi de dizinin gerçekçi yapısı değil mi?
Tabii pek çok sorunu ele alıyoruz. Mesela Alevilik ve yaşanan ayrımcılık sıkıntısı de bunlardan bir tanesi.
İkinci dönem için mi?
Evet. İnsanların ağzında kakafoni olarak oradan oraya dolaşan bilgiler üzerine devam ediyor. Palavra yanlış pek çok bilginin, önyargıların, bunlarla birlikte de pek çok toplumsal problemin işlendiği bir şey oldu. Üstelik bu kıssanın içine yedirilerek, sırıtmadan işleniyor. Seyirci de izlerken üzerine düşünüyor. Böylelikle verilmek istenen toplumsal iletileri da yerine getirmiş oluyoruz.
Öte yandan mutlak bir makûs belirleyip kahramanları pirüpak bir yerde de tutmuyor ‘Bozkır’. Teşkilat içinde yaşanan bir sürü durumu da işliyor yani.
Evet, siyasetin da polislik mesleğine değindiği noktaları eleştiriyor. Adalet kavramını sorguluyor. Karakterlerin bu üzere mercilere bakış açılarını net biçimde görüyoruz. Bu manada da çok çarpıcı.
Daha evvel bir polisi canlandırmış mıydınız? Nasıl bir hazırlık süreci geçirdiniz?
Açıkçası vakitle ilgili bir derdimiz vardı ancak polis arkadaşlarımla çeşitli sohbetlerim oldu natürel. Ötesinde, Levent Hoca’nın sette olması, onunla daima konuşmamız bize çok büyük bir artı sağladı. Levent Hoca polislerle, polislerin mesleklerine bakışıyla ilgili derin bir araştırma yapmış. Onunla yaptığımız sohbetlerde gri kalan yerlerimiz berraklaştı. Vakitten yana yaşadığımız külfet böylelikle giderilmiş oldu. Tıpkı halde Şahin Hoca’nın tecrübesi ve deneyimleri de bizi çok rahatlattı. İkisinin ahenk içinde çalışması oyuncu için muazzam bir şey.
‘OYUNCUNUN REYTİNG ÜZERE TELAŞLARI OLMAMASI GEREKİR’
Bir sürü televizyon dizisinde de oynadınız. Dijital platforma iş yapmakla televizyona iş yapmanın artıları eksileri nelerdir?
Televizyon farklı bir serüven. Orada elinizde 39 kısımlık falan hazır bir senaryo olmuyor. Hal bu türlü olunca bir belirsizlik kelam konusu. Dijitalde öykünün başının sonunun muhakkak olması direktör için de, oyuncu için de, sanat idaresi için de çok avantajlı. Birinci farklılık bu.
Diğer taraftan televizyonda bir reyting sıkıntısı var. Sizinle birlikte onlarca insan çalışıyor sette. Orası bir iş yeri yani. O işin bitmesini istemiyorsanız bu tip telaşlar olabiliyor. Aslında oyuncunun reyting üzere tasaları olmaması gerekir. Bu onun motivasyonunu tesirler. Dijital platformlardaki işlerde bu türlü bir telaşınız yok.
Süre konusu bambaşka. Televizyon seyircisi elinde kumandasıyla dizi izlerken bir yandan da yanındaki eşiyle dostuyla sohbet edebiliyor. Televizyon dizileri bu türlü bir formatta. Dijital platform işlerinde bu türlü bir şey kelam konusu değil. Mühlet daha az, size kendini daima izletiyor. Detayları kaçırmamanız gerekiyor. İzleme kültürü açısından bu türlü bir farklılığı var. Hepsini bir düşününce farklı iki durum olduğu söylenebilir.
Peki sizin en sevdiğiniz polisiye dizi hangisi?
‘Dexter’ın hayranıyımdır. ‘True Detective’ de o denli. İkisini de çok severim.
‘YENİ DÖNEM ÖYKÜMÜZ ÇOK DAHA SÜRATLİ VE ÇOK DAHA RENKLİ’
Son vakitlerde neler yapıyorsunuz? Sırada neler var?
İkinci dönemimizin yayınlanmasını heyecanla bekledim. Kaygılı bir heyecan değil alışılmış, çok keyifliyim. Bunun dışında çeşitli projeler geliyor, onları okuyorum. Netleşen bir şey yok, lakin televizyona karşı biraz korkuyorum diyebilirim.
Son olarak söylemek istediğiniz bir şey var mı?
Yeni dönem öykümüz çok daha süratli ve çok daha renkli. Buradan herkese teşekkür ediyorum; yapımcımıza, BluTV’ye, direktörümüze, senaristimize, bütün set çalışanlarına. Seyircilere de şunu söyleyebilirim: Hoş bir kıssa sizi bekliyor. Umarım siz de izlerken keyif alırsınız.