Gazetemiz muharriri Sertaç Eş, “Savunmayı kim savunacak?” başlıklı yazısında, gelinen noktada yalnızca bir savunma firmasından ayrılan mühendis takımının 850 sayısını geçtiğini belirtti.
Eş köşesinde, mühendis takımının İrlanda, Hollanda üzere ülkelere gittiğini, Hollanda’da bir firmada 350 Türk mühendisin çalıştığına dikkat çekti.
Eş yazısında, “Eindhoven kentinde Türk mühendislerin yaşadığı mahalle oluşmuş durumda. En hüzün verici tarafı ise şu: Her giden yeni bir arkadaşını götürüyor. Zira gittikleri yerlerde çok yeterli maaş alıyorlar, kimse kimsenin sakalına, pantolonuna karışmıyor” sözlerini kullandı.
Yazısında mevzunun iç boyutunu da masaya yatıran Eş, “Savunma firmalarında mutsuz olan beşerler buradan ayrılıyor ve bu firmalara dışarıdan iş yapıyorlar, yeni firma kuruyorlar. Ancak yerleşik yapı bozuluyor. Bu firmalar evvelden ODTÜ, İTÜ üzere üniversitelerden mühendis alırdı, öbür üniversitelerden mezun olanlar, “Bizi oraya almazlar” diye bakarlardı. Bu ölçüt artık işlemiyor.
Altay tankı konusu çok tatsız. Uğruna ihaleler geciktirilen, seri üretim işini vermek için her şey yapılan iş insanı, firmasını elden çıkardıktan sonra iktidar partisini de terk edip yeni bir partiye üye oldu. Motor üretimi konusuna sistematik yaklaşmak kimsenin aklına gelmiyor. Meğer bu mevzuda muhakkak bir basamak kaydeden TEİ Eskişehir’de duruyor.
Yurttaşların gönülden bağışlarını da yönlendirdikleri bu kurumları artık SADAT projelerine sponsor olma pozisyonundan süratle çıkarmak gerekiyor” tabirlerine yer verdi.
Yazı şu biçimde:
“Uzun savunma muhabirliğimiz periyodunda savunma endüstrisi ile de yakından ilgilenmeye çalıştık. Türkiye’nin göğsünü kabartan birtakım gelişmelerin teğe bir şahidi olduk. Her geçen gün yeni bir sistemin başarılı deneme haberini alınca memnun olmamak elde değil.
Ancak bir müddettir, bu firmalardan güzel olmayan bilgiler gelmeye başladı. Çalışanların hayat stilini, meşrebini sorgulayan, teknik boyutu çok geri planda olan, kamuoyunda çokça lisana getirilen cemaat-tarikat yapılanmalarından güç alan birtakım “yöneticiler” görevlendirilmiş.
Bu şahısların çalışanlara yaklaşımı objektif ve somut ölçütlerle örtüşmüyor. Bir anda 20’nin üzerinde üst seviye yönetici misyonundan alınıyor, yerlerine yenileri getiriliyor. İpin ucu o denli bir kaçıyor ki Türkiye’nin çok kıymetli projelerini yöneten isimlere kadar vazifeden almalar yayılıyor. Örneğin ABD’li Skorsky firması Türkiye’de kimi ortaklarla büyük işler yapıyor. Bu firmanın yürüttüğü projenin Türkiye tarafındaki sorumlusu da “Sonucu ne olur” diye düşünülmeden vazifeden alınıyor. Türkiye’den kimse karşı çıkamıyor lakin ABD’li firma reaksiyon gösteriyor. Yürütülen ortak işlerde ahenk ve eşgüdümün sağlandığını, projenin orta yerinde bu türlü bir misyondan almanın nelere yol açacağı, objektif ve somut olarak anlatılıyor. Sonra genel müdür, vazifeden uzaklaştırılan yöneticinin konutuna gidiyor, özür diliyor ve misyonuna dönmesini istiyor.
Başka bir haber şöyle… Kamuoyunda birtakım yandaş bürokratların farklı yerlerden yedi maaş aldıkları sık sık gündeme geliyor. Bu pozisyonda olanlara yeni isimler ekleniyor. Lakin savunma endüstrisi alanındaki bir firmanın genel müdürünün toplamda 350 bin TL seviyesinde maaş aldığı da yaygın söylenti.
Hacim Kamoy’larla başlamıştı ulusal savunma oluşturma teşebbüsü… O ekolden gelen Fuat Akçayöz, Özcan Kahramangil, Faik Eken üzere isimleri anımsıyoruz. Stinger füzelerini esasa monte ettiklerinde, tanka hareket halinde atış yeteneği kazandırıldığında, sayısal tabanlı telsizler, radarlar geliştirildiğindeki heyecanları hala gözlerimizin önünde.
Şimdi geldiğimiz noktada yalnızca bir savunma firmamızdan ayrılan mühendis takımı 850 sayısını geçmiş durumda. İrlanda, Hollanda üzere ülkelere gidiyorlar. Hollanda’da bir firmada 350 Türk mühendis çalışıyor. Eindhoven kentinde Türk mühendislerin yaşadığı mahalle oluşmuş durumda. En hüzün verici tarafı ise şu: Her giden yeni bir arkadaşını götürüyor. Zira gittikleri yerlerde çok güzel maaş alıyorlar, kimse kimsenin sakalına, pantolonuna karışmıyor.
Bir de bahsin iç boyutu var. Savunma firmalarında mutsuz olan beşerler buradan ayrılıyor ve bu firmalara dışarıdan iş yapıyorlar, yeni firma kuruyorlar. Lakin yerleşik yapı bozuluyor. Bu firmalar evvelden ODTÜ, İTÜ üzere üniversitelerden mühendis alırdı, öteki üniversitelerden mezun olanlar, “Bizi oraya almazlar” diye bakarlardı. Bu ölçüt artık işlemiyor.
Altay tankı konusu çok tatsız. Uğruna ihaleler geciktirilen, seri üretim işini vermek için her şey yapılan iş insanı, firmasını elden çıkardıktan sonra iktidar partisini de terk edip yeni bir partiye üye oldu. Motor üretimi konusuna sistematik yaklaşmak kimsenin aklına gelmiyor. Halbuki bu hususta aşikâr bir basamak kaydeden TEİ Eskişehir’de duruyor.
Yurttaşların gönülden bağışlarını da yönlendirdikleri bu kurumları artık SADAT projelerine sponsor olma pozisyonundan süratle çıkarmak gerekiyor.”